Οι πιo εύθυμες νότες κατά της
Βρετανικής «προστασίας» στην Επτάνησο ακούστηκαν, σαν μια απόκοσμη συναυλία,
από τα λαρύγγια των γαϊδουριών της Κεφαλονιάς. Γιατί πραγματικά τα γαϊδούρια
της Κεφαλονιάς έπαιξαν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο κείνο το πρωινό της 21ης Μαϊου
του 1864 όταν από το νησί αποχωρούσαν τα Βρετανικά στρατεύματα. Σημειώνει ο
ιστορικός, υψώθει υπό του Μητροπολίτου Σπυρίδωνος Κοντομιχάλου η ελληνική
σημαία επί του ιστού εν τη πλατεία του Στρατώνος Αργοστολίου। Μετά την επίσημον τελετήν η αγγλική φρουρά ανεχώρησε
εν τάξει επιβάσα των πολεμικών πλοίων…..
Εκείνο που παραλείπει ο
ιστορικός είναι πως αυτοκίνητα δεν υπήρχανε και καρότσες είχανε μονάχα οι
αφεντάδες.
Όλος λοιπόν ο λαός της
υπαίθρου, που εκείνο το γλυκοχάραμα κατηφόρισε στην πόλη τ’ Αργοστολιού, για να
χαρεί με την αποχώρηση των τυράννων του, κατέβηκε καβάλα στα γαϊδούρια, στα
μουλάρια και στα άλογά του..
Κι’ ήταν κατάμεστη η σημερινή
παραλιακή μεγάλη πλατεία, του Αργοστολιού, που ονομάστηκε πλατεία «Ενώσεως» για
να θυμίζει πως από αυτήν αναχώρησαν για τα πλοία τους «οι προστάτες από χιλιάδες χωρικούς οι οποίοι τους προ
γκάρισαν αποχωρούντες.
Κι’ ας γράφουνε μερικοί των
ιστορικών μας πως οι Κεφαλονίτες από ευγένεια τους ζητωκραύγαζαν αποχωρούντες.
Διότι έχουμε στο αρχείο μας τη σχετική περιγραφή αλλά και η παράδοση μας
διέσωσε εύθυμο φινάλε με το κλείσιμο της αυλαίας της τυραννικής προστασίας.
«Χιλιάδες λαού
καταπλημμύρισαν επί όνων, ημιόνων, και αλόγων των επιβαίνοντες. Και κατελθόντες
και εκ των ανωτάτων της νήσου χωρίων, την πλατείαν των Στρατώνων γειτνιάζουσαν
προς την θάλασσαν. Ίνα προπηλακίσωσιν τους τυράννους αποχωρούντας.»
Περιγράφει κατόπιν ο
ιστορικός μας ότι όλος αυτός ο λαός με ξέφρενον ενθουσιασμόν παρακολούθησε το
κατέβασμα της μισητής σημαίας των «προστατών» και την ανύψωσιν της ένδοξης
κυανόλευκης. Και καταλήγει. «Όμως ήτο μην Μάϊος. Μην των ερώτων των τετραπόδων
άτινα ανήρχοντο εις σεβαστάς εκατοντάδας,. Τα δε τετράποδα εκ του θορύβου και
εκ της θέας των ποθητών των του γένους των, ήρχισαν ομαδικώς ογκανίζοντα ως και
ταύτα να προπηλάκιζον τους αποχωρούντας.»
Αλλά πιο καλά και πιο απλά
μας αφηγούνται οι γέροι μας τα εύθυμα αυτά γεγονότα. Και θυμάμαι τον μακαρίτη
τον νόνο (πάπου) μου να μου τα αφηγήται και να γελούνε και τα μουστάκια του
Ακόμα και από τα πιο μακρινά
χωριά της Κεφαλλονιάς κατεβήκανε οι χωριάτες στο Αργοστόλι για να χαρούνε τη
μεγάλη χαρά.
Καρρότσες, καρροτσίνα κι’
άλογα τότε είχανε μόνο οι αφεντάδες. Και με το συμπάθιο, όλοι αυτοί κατεβήκανε
καβάλα στα φτωχά γαϊδουράκια τους. Και για να μην με πονηρέψει στων τετραπόδων
τους έρωτες.
- Όπως όμως θα πήρες χαμπάρι
παιδάκι μου, κάθε Μάη αυτά τα ζωντανά μόλις βλέπει το ένα τ’ άλλο αρχίζουνε τσι
γκαριξιές. Κι’ αντικρύζοντας τα όμοια τους κι’ από το σούσουρο (θόρυβο) του
κοσμάκη αρχίσανε όλα να σονάρουνε τις γκαριξιές.
Έτσι οι Ιγγλέζοι φύγανε από
το νησί μας κι’ από ανθρώπους κι’ από ζωντόβολα γιουχαϊζόμενοι γιά τσι
βαρβαρότητες και τα αίσχη τους, που ντροπιάζουνε το ανθρώπινο γένος.
Και ξεσπούσε σε γέλια ο νόνος
μου μόλις μου αφηγότανε καταλήγοντας.
-Μωρέ τ’ άτιμα θάχουνε νόημα.
Γιατί όλα τα γαϊδούρια, με το συμπάθειο, γκαρίζανε, αλλά και πολλά
σηκωνόντουσαν στα πισινά τους ποδάρια, κουνώντας τα μπροστινά τους λες και
μούτζωναν τους αποχωρούντες τυράννους.
Σ’ αυτή την τόσο παραστατική
αφήγηση του νόνου ( παππού ) μου δεν έχω τίποτα να προσθέσω.
Ούτε κι’ εμείς έχουμε να
προσθέσουμε κάτι. Οι Άγγλοι είναι γνωστοί σε μας από τότε-1821-που η πατρίδα
μας τόλμησε να σηκώσει κεφάλι και να ζητήσει τη λευτεριά της.
Από το βιβλίο του Χρήστου Βουνά «Δυό ώρες με χορτάτα
Κεφαλονίτικα γέλια»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου